LPC is een los stukje bot in het elleboog gewricht van de hond. Het is de meest voorkomend oorzaak van ED. Door overbelasting van dit stukje bot van de ulna gaat het kapot. Het kan afbreken of het gewrichtskraakbeen raakt beschadigd. Hierdoor kan een overbelasting  van het processus coronoïdeus onstaan waardoor dit wordt beschadigd.

Klachten kunnen onstaan vanaf de vierde levensmaand. De hond loopt mank na een tijdje te hebben gelegen of juist na inspanning. De hond heeft moeite met opstaan en wil weinig tot helemaal niet meer lopen.

De stand van de poot is typerend: de hond draait de ondervoet naar buiten en de elleboog wordt tegen het lichaam gedrukt. De elleboog kan bij vast pakken of bij een bepaalde beweging zeer pijnlijk zijn. Ook komt er vaak artrose bij kijken.

Het stellen van de juiste diagnose is zeer belangrijk met het oog op behandeling. Uitgebreide onderzoek heeft aangetoont dat honden die op het juiste moment chirurgisch behandeld worden gemiddeld een betere prognose hebben dan honden die worden behandeld met medicijnen en rust. Deze operatie bestaat uit het verwijderen van o.a het loszittende fragment en het eventueel verwijderen van artrose.

Nogmaals: hoe sneller de diagnose wordt gesteld, hoe beter de prognose.

21 november 2003:

 Vandaag naar de dierenarts geweest voor een bult in mijn nek. Vrouwtje noemde terloops dat ik af en toe hinkte. De dierenarts heeft mij helemaal na gekeken en voelde vocht in mijn ellebogen. Om meer te weten wou ze toch wel foto's maken. Ondertussen mag ik voorlopig niet spelen met andere honden, niet trainen en alle andere er inspannende dingen. Wel mag ik mijn wandeling dagelijks van 45 minuten volhouden zolang ik er geen last van heb.

26 november 2003:

Vandaag moest ik bij de dierenarts komen om foto's te laten maken. Ik heb ook ongeloofelijk honger, omdat ik geen eten heb gehad vanochtend voor het geval ik onder narcose moest. Dat is ook gebeurd. De dierenarts heeft gezien dat het waarschijnlijk LPC is maar wil toch liever dat een orthopeed er na kijkt, en stuurt de foto's op.

1 december 2003:

Vrouwtje heeft contact gehad met mijn dierenarts over wat de orthopeed heeft gezegd. Het is inderdaad LPC. Vrouwtje moet nu contact opnemen met de othopeed, want die gaat mij verder helpen.

4 december 2003:

Vrouwtje heeft contact gehad met de othopeed, en die wil mij zo snel mogelijk helpen. Er moeten 2 operaties plaats vinden. Ik moet eerst revalideren van de eerste voordat de tweede gebeurt. Dus ben ik er voorlopig mee bezig. Er wordt gelijk af gesproken om volgende week te opereren, en net voor de operatie wordt beslist welke poot er eerst gaat.

8 december 2003:

Sinds gisteravond heb ik niets mogen eten omdat ik vandaag geopereerd wordt. Wij moeten om 11.30 in het dierenziekenhuis zijn. Wij gaan eerst op consult bij de dokter die mij gaat opereren "Dr. Y. Krooshof" in Emmeloord. Ze heeft nog een keer de foto's bekeken en vind dat alles er eigenlijk heel schoon uitziet (geen ontstekingen), en wil toch beide pootjes opereren. Mijn baasjes zijn daar wel blij mee. Ik krijg mijn eerst spuitje van de narcose terwijl vrouwtje mij kroelt, dus heb ik er eigenlijk weinig van gemerkt.Daarna mogen we met z'n alle weer terug naar de wachtkamer, en als ik bijna in slaap ben wordt ik opgehaald. Daarna wordt er tegen mijn baasjes gezegd dat ze naar huis mogen en om 15.00 mogen opbellen hoe het met mij is en wanneer ze mijn weer mogen ophalen. Om 15.00 krijgen ze te horen dat ik net in de operatiezaal ben en dat ze mij om 17.00 mogen ophalen. Daar heb ik allemaal weinig van gemerkt. Eenmaal thuis hebben ze mij lekker voor de verwarming gelegd met allemaal dekens boven op mij. Heerlijk want ik had het koud. Ze hebben nog geprobeerd om mij uit te laten voordat baasje naar z'n werk moest maar ik kon gewoon nog niet op mijn pootjes staan. Vrouwtje heeft toen besloten om beneden te slapen zodat ze mij in de gaten kon houden. Toen heb ik gauw haar matras in gepikt. (Vond ze niet erg) Baasje moest alleen nog een matras naar beneden halen. Vrouwtje zegt dat ik de helenacht alleen maar gepiept heb en geslapen. Dat weet ik allemaal niet meer.

9 december 2003:

Wij zijn wakker geworden toen baasje weer thuis was. Ik kon toen nog niet op mijn benen staan. Dus mocht ik liggend eten van mijn baasjes. Na een half uurtje ging het wel weer, en toen er bij de over buren een raam open ging moest ik gaan kijken wat eraan de hand was. Baasje heeft omdat ik stond gelijk mijn riem om gedaan, en heeft mij mee naar buiten genomen.

 

Sinds dien gaat het elke dag weer een beetje beter met mij. Mijn baasjes hebben het advies gekregen dat ik het 3 weken nog rustig aan moest doen, en ook nog niet met andere honden mag spelen. Ze moeten in die 3 weken alles weer opbouwen met mij. Ik had pleisters op de operatie wonden en die moesten 3 dagen blijven zitten. Dat hebben ze niet gered de eerst had ik al na 1 dag eraf en die heb ik opgegeten, en een dag later heeft vrouwtje de andere eraf gehaald. Die was er toch bijna af. De dokter had gezegd dat als ik de pleisters zelf verwijderde dat niet erg was er hoefde geen nieuwe op. 10 dagen na de operatie zijn mijn hechtingen verwijderd. Mijn dokter zei dat de wonden mooi aan het genezen waren, en dat ik mij heel mooi had gedragen door niet aan de hechtingen te zitten.

25 april 2004:

Het gaat inmiddels heel goed met mij. 3 Weken na de operatie mocht ik weer voorzichtig spelen met andere honden. Dat is allemaal goed gegaan. Was wel weer heel leuk.

Wat mijn baasjes ook hebben gedaan was voor 3 maanden bij elke wandeling eerst oefeningen doen om de gewrichten soepel te maken en te houden. Was wel heel stom vervelend hoor die oefeningen, ik ga liever gelijk naar buiten.

Ik heb helemaal geen pijn meer, gelukkig, en kan mijn voor poten vol op gebruiken. Wat ik ook doe! Ik gooi continu mijn poten in de strijd, als ik iets wil.

De oefeningen zijn niet zo moeilijk. De bedoeling is dat de gewricht een aantal keren wordt gestrekt en gebogen voor iedere wandeling. Wij deden er ongeveer 10 per kant per wandeling. We hebben de oefeningen wel 3 maanden lang gedaan.

Het gaat heel goed met mij. Mijn pootjes zijn heel goed genezen en ik heb momenteel nergens last van. Ik doe alles wat ik wil, ben namelijk heel eigenwijs. Mijn baasjes zijn heel oplettend met mijn gewicht, omdat als ik te zwaar zou worden dat niet zo goed zou zijn voor mijn gewrichten. Ze zorgen ook dat ik goed aan mijn beweging kom zodat mijn gewrichten niet stijf worden, en alles soepel blijft. De operatie heeft mij dus van heel wat ongemak en pijn verlost. Ik ben heel blij dat het is gebeurd.

Inmiddels is er heel veel gebeurd hier met mij. Sinds het begin van het jaar gaat het wat minder met mijn gewrichten. Gelukkig maar alleen nog maar links en niet bijde kanten. Maar ik heb arthrose. Momenteel is alles rustig, en heb ik geen pijnstillers of wat dan ook nodig, maar eerder in het jaar is dat anders geweest. Kon bijna niet lopen, zag er slecht uit, mijn baasjes hebben zich heel erg ongerust gemaakt. Ik heb nu wel pijnstillers in huis voor als het bijvoorbeeld mis gaat met spelen, of als het weer mis is. Het zijn wel heel erg lekkere pillen. Ze smaken net zoals koekjes. Maar ze halen wel de pijn weg. Ik hoop alleen maar dat de pijn wegblijft.